Wat geweldig
4 vrouwen schrijven
een stoepafstand zo nabij
krakende hersenschimmen
zuchtend op hun stoel
mijn faalangst
overwin ik
door inwendig te vloeken
bij het woord KRAAI en LAND.
Ik had de woorden
nog net in mijn hand
SHIT, potver de woorden verdwijnen
POEF, mijn geduld is op.
Jolanda van den Hout
Geen opmerkingen:
Een reactie posten