Held

De opdracht voor onderstaande tekst was een stuk te schrijven over je held. Iemand die je diep in je hart hebt zitten of waar je bewondering voor hebt. 
Ik ben spontaan begonnen met schrijven en dacht dat ik op deze manier wel bij mijn held zou komen. Wat ook is gebeurd. Dit stuk is echt op gevoel geschreven.

Het prijzen van een held, zo moeilijk, in welke hoek ik ook zocht, ik kwam er niet uit. 
Als eerste kwamen er beroemdheden in mijn gedachten naar boven. Wie komt er dan in aanmerking. Natuurlijk zijn er een aantal mensen waar ik waardering voor heb of die ik erg leuk vind. 
Zaterdagavond heb ik bijvoorbeeld Frank Lammers ontmoet. Je weet wel, die man van de Jumbo reclame en nu te zien als Michiel de Ruyter op het witte doek. Ja, een zwak had ik al voor hem, want hij is een echte Brabander en heel basic. Een heerlijke nuchtere man, op dat moment niet, maar dat kwam door de feestelijkheden. Dat terzijde. Maar toen hij op het podium stond, smolt mijn hart. Wat een leuke sympathieke, gewone vent. Geweldig. 
Hij kan zingen, praten en zichzelf zijn. Echt, ik heb waardering voor hem maar.....net niet genoeg om dat gevoel te hebben dat hij een held voor mij is. 
Iemand uit te muziek dan? Harry Connick Jr.? Ook zo'n lekker ding met verschillende talenten. Speelt al vanaf zijn vijfde piano, kan zingen en acteert in verschillende series en films. En we hebben iets gemeen, we houden allebei niet van vliegen. Is hij degene die mij dat gevoel van held zijn geeft. Hmmm, nee, ook hij is het net niet. 
Misschien een vriend of vriendin die er altijd voor mij is, me aan het lachen maakt en waar ik bij kan uithuilen als het nodig is. Ook dat wordt moeilijk want dat zijn er meerderen. Zeker het laatste jaar ben ik erachter gekomen dat dit er veel zijn en het heel speciaal is dat ze dit doen voor mij. Het zijn alleen nog net geen helden voor mij. 
Toch maar even verder zoeken. 
Weet je wat het is. Ik hoef eigenlijk niet verder te zoeken want diep in mijn hart en gevoel weet ik al lang wie het zijn. Het zijn er twee, twee mensen die ervoor gezorgd hebben dat ik ben wie ik nu ben. Ik ben trots op ze hoe ze altijd alles voor me gedaan hebben en nu nog steeds doen. Wel van twee verschillende kanten, de een van heel dichtbij en de ander van heel ver weg, terwijl ze toch heel dichtbij is. 
Ze waren een voorbeeld voor mij hoe je als man en vrouw van elkaar houdt en hoe je waardering voor elkaar hebt. Elkaar liefhebben en elkaar in waarde laten. Ook dat heb ik van ze geleerd. Ze zijn een voorbeeld voor mij hoe je in het leven mag staan. Veel plezier hebben en er voor ander mensen zijn als ze je nodig hebben. 
De pijn die er nog steeds is bij degene die achter is gebleven en waarschijnlijk ook de de pijn van degene die er niet meer is maar er nog steeds bij wil zijn, is hartverscheurend, maar ook heel mooi. Ik ben blij dat ze mij zelfs nu nog steunen, helpen en er altijd voor me zijn. Want het is niet vanzelfsprekend dat dit gebeurd in het leven van een volwassen kind. 

Ja..... mijn ouders zijn mijn helden en degene waar ik een enorme waardering voor heb en waar ik onvoorwaardelijk van houd!