de stille tafel

Opdracht: combineer een bijvoeglijk naamwoord met een zelfstandig naamwoord

de stille tafel

ze liggen
op tafel
de woorden
eens gezegd
zwijgen nu
zwart op wit
staan ze
ik lees ze
op een stille tafel
van hout
wie is van hout?
de woorden niet
ze zijn van lucht
en van iemand
hebben kracht
de tafel draagt ze
verdraagt ze
de woorden
op de stille tafel

© hennie van ee

IJzer

Opdracht: schrijf elk twee zelfstandig naamwoorden op. Ieder kiest er twee uit en maakt daar één woord van. Van dit woord beschrijf jij zijn of haar gevoel.

Lieve heersbeestje fiets.

Ik weet niet eens hoe lang ik in het donker heb gezeten. De tijd heeft langzaam aan mij geknaagd.
De oneindige tijd heeft mij gevormd tot wat ik nu ben. Niet wat ik nog kan worden.
Wat zou ik toch eens graag in het licht weg willen vliegen om dat wat boven mij is te ontdekken.
Eindelijk is het mijn beurt.
Met veel getril en getrek word ik uit de diepste diepten naar boven gehaald.
Mijn donkere periode is voorbij, ik ga het licht tegemoet.

Het licht voelt warm en welkom.
Samen met veel van mijn soortgenoten word ik naar een voor mij onbekende plek gebracht.
Op één grote hoop worden wij bij elkaar gegooid.
Zou ik dan nu kunnen worden wat ik graag zou willen zijn ?
Een grote rollende band, een diepe val in de vurige oranje blauwe hitte.
Ik word gesmolten en gekneed tot wat ik wil zijn.

Tring tring klinkt mijn bel.
Ik ben rood en ik heb zwarte stippen over mijn hele lijf.
Twee kinderhandjes pakken mij goed vast.
Een harde afzet en weg ben ik.
Ik vlieg de wereld tegemoet.
Ik ben een lieveheersbeestje fiets.
Tring tring !

Jolanda

21-04-2015

Storm op het terras

Opdracht: Ieder schrijft twee zinnen, daarna wordt het papier doorgegeven aan degene rechts van jou en die leest jouw twee zinnen en schrijft er zelf twee zinnen bij. Zo laat je het papier twee keer rond gaan, zodat het een verhaal wordt. 

Zachtjes wiegden de lichtjes in de wind.

Een stelletje zat samen in het schemer op een terras.

Wat hadden de lichtjes graag hun werk gedaan,

maar de wind werd te sterk om hen heen.

Gedachten stormden in ons hoofd

en bereikten alleen ons zelf, geen enkele keer elkaar.

Tafels, stoelen en parasols vielen om,

we hielden elkaar stevig vast. 

“Waar denk je aan ?”, vroeg de vrouw.

“Wat zeg je ?”, zei de man.

“Ik heb je niet verstaan, ik zat even ergens anders met mijn gedachten.”

“Dat is nooit anders geweest”, dacht de vrouw.

“Waar zijn gedachten waren , waren die van mij nooit geweest.” 

Net als de tafels, stoelen en de parasols liet ik mij vallen

en meenemen door de storm

opnieuw zoekend naar een helder lichtje

dat met mij mee wilde wiegen in de sterke wind.

Jolanda 21 april 2015

 

 

bolle bobbelige buigzame bel

Opdracht: maak van een bijvoeglijk naamwoord en een zelfstandig naamwoord een verhaal.

Bolle bobbelige buigzame bel     
met iets meer lucht

van mijn laatste zucht
reik jij steeds hoger

Op handen gedragen door de wind
nagekeken door een verwonderd kind
glanzende kleurenpracht
verrijkende blijdschap in mijn hart

Kon ik maar mee
liggend in jou
rondreizend over de toppen van de bomen
op zoek naar mijn dromen

De wereld rond
door een sterrennacht
naar de volgende morgenstond

door de stratosfeer
naar het onmetelijke zwart

Nieuwe werelden ontdekken
portalen op onverwachte plekken
liggend in jou

bolle bobbelige buigzame bel
jij bent al een creatie op zich
Een wereld in een wereld in werelden
totdat........ploep

een nieuwe bolle bobbelige buigzame bel
wordt geboren
uit zeep en water
nu of later.

Een Eerbetoon

Een eerbetoon

De opdracht: schrijf een eerbetoon aan je held(en)

Waar zijn de helden?
Wie zijn ze?
Ik ken hun namen niet.
Zijn het de mensen die van het leven houden, er iets van proberen te maken, hoe moeilijk ook, telkens weer?
Zijn het de mensen die kunnen genieten van de allerkleinste dingen?
Zijn zij de ware helden?

" Heb het leven lief ",zong zij in een kleine zaal vol mensen.
Ik zag haar verdriet, zij zong.

" Ik heb het leven lief ",schreef hij. Daarna heb ik het honderdmalen voorgelezen, de woorden uit mijn hoofd.

Wees een held en heb het leven lief.


© Hennie van Ee

Ik laat me graag door jou inspireren

De opdracht was: Schrijf iets over iemand die jou inspireert. Ik vond het lastig om daar één persoon voor uit te kiezen, omdat ik mij laat inspireren door alle mensen om mij heen. Over die mensen gaat dit stuk dan ook.

Ik wou dat ik wat meer was zoals jij. Jij bent altijd zo lekker rustig. Het maakt niet uit in welke situatie ik je tegenkom, jij bent altijd rustiger dan ik.

Ik zie ook jouw kleding. Stoer, klassiek, sportief. Als geen ander weet jij je stijlen te variëren en je ziet er altijd prachtig uit. Jij kleedt je altijd zoveel beter dan ik.

Soms heb ik het idee, dat jij veel beter met je kinderen omgaat dan ik. Je voedt ze beter op, hebt meer tijd voor ze, jouw kinderen zijn altijd schoon. Veel netter dan de mijne.

Jij hebt ook die baan, die mij zo uitdagend lijkt. Iedere dag weer anders, zo goed voor elkaar.

En je echtgenoot? Lijkt zo uit het magazine voor “Metromannen met ballen” te zijn gestapt. Grappig, attent, knap, een echte kerel en ook nog leuk met de kinderen.

We hebben het er over, als we samen op een terras zitten. Zonder woorden weliswaar, maar wat ik zie zegt genoeg.

Als ik je op televisie zie, ben je nog aantrekkelijker, grappiger en ondernemender. Ik weet dan zeker, dat ik eigenlijk jou had willen zijn.

Ik ben niet jaloers, begrijp me niet verkeerd. Ik vind mezelf namelijk ook best leuk. Maar ik was nooit geweest wie ik ben, als ik me niet door jou had laten inspireren.

 Ik laat me alleen maar graag door jou inspireren. En door het groene gras in jouw tuin. Want jij… bent die ander.

www.mtekst.nl