woensdag 16 september 2015

superman



Superman

Even voel ik met het topje van mijn wijsvinger over mijn wang.
Een kleine zoutige kristalheldere druppel ligt op de warme huid van mijn vinger.
Is deze traan het resultaat van het snijden van de uien of ligt hier een diepliggende emotie achter.
Ik zit aan de kersenhouten tafel in mijn kleine comfortabele keuken. De geur van gebakken krieltjes bestrooit met fijn gesneden rozemarijn en in olijfolie verhitte karbonades vullen mijn hongerige maag.

Manlief is druk bezig een feestmaal in 40 minuten op tafel te zetten.
Iedere dag komt hij uit zijn werk en gaat hij met een passie voor lekker eten aan de slag in onze praktisch ingerichte keuken.
Als het aan hem lag dan zou hij de keuken verbouwen over de hele benedenverdieping en zijn gastronomie uitbreiden met een kookeiland, een Japanse grill, een stoomoven en een spit waar een everzwijn aan gebraden kan worden.
Met snelle bewegingen en een vlijmscherp mes hakt hij de plakkerige uien tot minuscule blokjes en gooit ze met de flair van een profkok door de salade en bij de met peper, zout en tijm gekruiden karbonades.
Terwijl de krieltjes in de warme oven tot een knapperige pikante bite gaar bakken, dekt hij binnen 2 minuten de tafel voor ons hele gezin.
We eten gestoomde asperges in witte wijnsaus, salade a la antoon, suikerpeultjes en heerlijke zachte eitjes. Een mes valt op de grond, gauw een doekje over de spetters op het keukenkastje en voilĂ  de krieltjes hebben hun opdientijd bereikt.
De colaglazen worden gevuld met water en een schijfje citroen.
Ting, ting, de koe bel luidt in de hal, het signaal dat het eten geserveerd wordt door mijn superman die weer een heerlijke maaltijd voor ons allen heeft klaar gemaakt.
De liefde voor mijn superman gaat bij ons door de maag.
Hongerig vallen wij aan tot er zelfs geen kruimel meer over is.
Met een laatste lik aan mijn vinger besmeerd met witte wijnsaus, kijk ik mijn man verliefd aan.
Dank je wel lieverd voor je heerlijke kookkunsten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten