Ex en Amen

Ex en Amen

Het zonlicht vibreert in de koele ochtend op de zanderige gele stenen.
Van een afstand zie ik de warmte opstijgen in het onzichtbare blauw.
Ik zit op de grond, mijn benen gekruist op mijn enkels.
Zo nu en dan sluit ik mijn ogen om de stilte te kunnen horen en te zijn in het hier en nu.
Met regelmaat van de klok klinkt de galm van een koperen bel.
Mijn huid reageert statisch.
Het bedrukte gevoel in mijn hart wordt luchtiger en opent zich langzaam als
een waterlelie die te lang in de modder heeft vertoeft.
De pijnlijke tranen hebben hun laatste uur in mijn ziel geslagen.
Het gapende gat is niet langer een liefdeloze leegte, maar een poort
naar het onsterfelijke geluk van onvoorwaardelijke liefde.
In mij klinkt een laatste snik, wetende dat ware liefde loslaten is.
Het leven is eeuwig, net als familiebanden die een leven na een leven als magneten elkaar afstoten en aantrekken.
Loslaten is een ziel zijn eigen pad laten kiezen, waarbij de herinnering aan haar daden en woorden blijft.
Van nu af aan zal ik er alleen van een afstand voor haar zijn met helende gedachten en een hart van onmetelijke liefde.
Dat wat ze gedaan en gezegd heeft, valt niet goed te praten.
Het waren haar woorden die mij probeerde te kwetsen.
Het waren haar daden die mijn hart en mijn ziel misleid en misbruikt hebben.
Ik adem de warme tedere zonnestralen diep in mijn longen.
Ik ben het licht als de zon, de maan en de sterren.
Het licht overwint het duister en mijn kleine vlam ontluikt zich tot een heldere felle ster
in het diep donkere stille blauw.
Nu ik weet hoe het voelt om verraden, vernederd en achter gelaten te worden,
besef ik tegelijkertijd dat ik moest leren loslaten.
Loslaten is niet langer de verantwoording nemen voor iets of iemand.
Afstand nemen om opnieuw geboren te worden in eigen liefde, te weten dat
JIJ het waard bent om met respect, waardering en liefde behandeld te worden.
Bewust kiezen voor familie die jou helpen je ziel te laten groeien in liefde en licht.
Dankbaarheid is wat ik nu voel en ervaar.
De rol die zij heeft gespeeld in dit leven van koesterende ouder tot manipulerende vrouw heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Ik koos voor liefde en ik laat het duister zijn eigen zoektocht vervolgen, wetende dat op een gegeven moment mijn moeder mij om hulp zal vragen en ik zal mijn hart op de juiste plaats hebben. Mijn handen zal ik uitsteken en haar handen omvatten en ik zal haar omhelzen in het licht van liefde, begrip en vergeving.
Met mijn laatste woorden nam ik afscheid.....
" het ga je goed, mam, vaarwel."

Je liefdevolle dochter.