de snelheidscoureur

De snelheidscoureur.                                      Jolanda van den Hout
                                              

Ha, daar heb je weer zo’n man,

die denkt dat hij rijden kan.

Geen knipperlicht in het verkeer,

ga zo door..   meneer.

 

Een prima heer

en zo zijn er nog meer.

Keihard moet ik op de rem,

dat komt door hem.

 

Die vent denkt dat hij goed rijden kan,

daar weet hij alles van.

Een ware formule 1 coureur

en ik ben dan de grote zeur.

 

Snijd mijn bocht af met luid getoeter,

mijn glimlach wordt steeds zoeter,

inwendig gefoeter.

Ik steek mijn duim op,

denkend Sodemieter op !

Een middelvinger verschijnt voor zijn raam.

In Gods naam,

werp ik hem een kushand tegemoet.

Ik weet tenminste hoe ik keurig in het verkeer rijden moet.

 

Met dezelfde snelheid pas ik mij aan hem aan,

bij het stoplicht ga ik naast hem staan.

Twee handen aan zijn stuur,

ik gedraag mij als een lieve buur.

 

Zijn blik gericht op mij,

even kijk ik opzij.

Luide rookgassen vanonder zijn dame,

ik kan alleen beamen,

dat in de volgende scherpe bocht

hij degene was die zijn naar auto zocht.